...Jesień...

Jest ok, Bomi - może rzeczywiście źle odczytałem
intencje. Nie obawiam się krytyki a w swojej
odpowiedzi nie stanąłem w obronie swojego tekstu -
tylko odpisałem w tej formie mając na uwadze innych
debiutantów. Przyjmuję każdą szczerą uwagę i dzięki za
nie - jak widzisz wielokropki usunąłem bo...
faktycznie nie są tam potrzebne. Do kilku swoich
tekstów dołożyłem melodię i śpiewam przy gitarze (są
na moim chomiku) - może w tej formie są bardziej
wyraziste - zapraszam do słuchania. Nie zawsze piszę
"rymowane" a za krótko tu jestem, żeby je przedstawić
- z czasem na pewno tu się pojawią... Pozdrawiam i...
dzięki...

Leszku, ja nie mam nic przeciwko rymowankom, sama je
chętnie pisywałam, ale jako debiutantowi na beju (bo
czuję, że debiutantem w pisaniu nie jesteś, widać
potencjał) chciałam dać sygnał, byś był gotowy na
krytykę rymowanych wierszy, które współcześnie są
uważane za drugi gatunek w poezji, choć moim zdanie
pisane z sensem i niegramatycznymi rymami - są o wiele
trudniejsze warsztatowo, bywają piękne); mam swoiste
poczucie humoru, więc wybacz, jeśli czymś uraziłam;
pozdrawiam :)

Jesień jest szczególnie mmelancholijna, ale barw ma
wiele i wiele ciekawych kolorów. Bardziej wyczuwam tu
Twój nastrój chwili, chwili zwątpienia, bezsensu,
tęsknoty... jesień przedstawiasz jako samotność. Nasze
życie to cztery pory roku, wiosna i lato też należy do
nas ;-)))

Piękny wiersz, pełen zadumy. Pozdrawiam.

Jestem pod ogromnym wrażeniem!.Bardzo pięknie oddajesz
znaczenie uczuć.Pozdrawiam,i poczytam inne wiersze.