JESIENNA NOSTALGIA

Życie człowieka mierzy się latami
Lecz można je mierzyć roku porami
Jest w życiu wiosna i lato, jesień oraz zima
Życie człowieka schematu się trzyma.

Wiosna to dzieciństwo oraz dorastanie
Lato to młodość i dojrzałym stawanie
Jesień to siła wieku i jego dojrzałość
Zima zaś to dla człowieka – starość.

Jesienią życie człowieka biegnie z górki
Dorośli stali się synowie oraz córki
Wnuki też często są już na tym świecie
Tak bywa w rodzinie – dobrze o tym wiecie.

W jesieni życia – tak to często bywa
Lata przybywają, a dzieci ubywa
Odchodzą z domu, na zawsze, na swoje
A w domu zostajesz sam lub Was dwoje.

Bywają dni słoneczne, piękne i radosne
Masz wtedy w domu lato oraz wiosnę
Gdy dzieci przyjadą i razem z wnukami
Spędzasz czas wesoło, nie martwiąc troskami.

Lecz częściej są dni słotne, ciemne oraz bure
Spędzasz je samotnie, wpychając pod górę
Kamień wspomnień z młodości
Rozważając swoje możliwości.

Co zrobiłem dobrego dla dzieci i siebie
Co się nie udało, czy ja będę w niebie?
Czego nie zrobiłem i czego żałuję
Mnóstwo takich pytań nostalgia dyktuje.

Jesienią często nostalgia nastaje
Myślę co w życiu sens nadaje
Wspomnienia te dobre i te złe
Naszych rozważań są zawsze warte.

Recepta jest prosta na jesienną nostalgię
Usiąść przy kominku, poczuć ognia magię
Wypić czekolady gorącej filiżankę
Albo herbaty całkiem sporą szklankę.
Popatrzeć za okno na pogodę mokrą
Posłuchać deszczu bębniącego w okno
Potem pomyśleć o dobrych swych czynach
O dniach pogodnych, o córkach i synach.

autor

czar45

Napisany: 2017-09-03 Dodano: 2017-11-21 22:53:15

Ten wiersz przeczytano 630 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie