Jesienne melancholie
patrzę w jesienne niebo
na chmurki co po nim płyną
jak tabun koni po stepie
w pogoni z rozwianą grzywą
za czasem który ucieka
drogą do świtów nieznanych
utkanych z cichej tęsknoty
w siwą mgłę zaplątanych
patrzę na księżyc i gwiazdy
tajemne światy odległe
marzenia niespełnione
miraże na nocnym niebie
autor
karmarg
Dodano: 2013-09-16 09:24:20
Ten wiersz przeczytano 3395 razy
Oddanych głosów: 58
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (58)
Bardzo ładne są te jesienne melancholie, pozdrawiam
cieplutko
Piękne te jesienne melancholie.Pozdrawiam cieplutko.
jesienne melancholie się nam przytrafiają :)
Bardzo ładnie. Pozdrawiam.
Pięknie jesiennie.
"za czasem który ucieka
drogą do świtów nieznanych"
Pozdrawiam
Wiesz Ty potrafisz wzruszyć i rozmarzyć, jak można po
przeczytaniu takiego pięknego wiersza - pospolite
naleśniki usmażyć/córcia prosi/, a matka rozmarzona w
chmurach, oj źle ze mną:-))pozdrawiam serdecznością
Piękna, ciepła jesienna melancholia.
Pozdrawiam :)
Kocham konie!
kupiłaś mnie zaraz pierwszą strofką.
Pozdrawiam, Marianno.
Świetny wiersz
jeszcze trochę do kalendarzowej jesieni, ale wiersz
już nas do niej nastraja :)
jesiennie i bardzo melancholijnie:)
Jesień uchyla, swojego nieba,
a z przemijaniem godzić się trzeba!
Pozdrawiam!
zgadzam się z sotkiem ,za mgłami ,które przejdą ,będą
jeszcze jesienne uroki. Pozdrawiam
Piękny wiersz.
Tytuł idealnie oddaje treść.
Ładnie, Marianko
Pozdrawiam