jesienne pogaduchy
trzeba tylko - to mało czy wiele,
któż nam słowa poważy, wyceni
jak do trzeba by podejść i dźwignąć,
lekkość tylko na wartość podmienić?
trzeba, trzeba, ja wszystko rozumiem
widzę sensy w rozmglonym widziadle
jakąś cichość i jasność pogodną,
ale sama nie zmyślę, nie trafię
spójrz, ławeczka, a na niej wspomnienia
jak sieroty zostały tu same
przysiądziemy? liść piękny znalazłam
pordzewiałą w kształt serca ma plamę
autor
Alicja
Dodano: 2013-10-17 14:40:38
Ten wiersz przeczytano 1995 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Ta osierocona ławeczka ma swoją wymowę. To jak
ulotność życia, czas który gna nas do przodu
pozostawiając za sobą wspomnienia.
Pozdrawiam serdecznie:)
Hmmm... "wspomnienia
jak sieroty " - zadumałam się. Piękny. Pozdrawiam
Wiersz spokojny, lekki,plynny, czytalam z wielka
przyjemnoscia. A te "wspomnienia jak sieroty" zrobily
na mnie wrazenie :)
przysiądę na tej ławce ...tam serce na liściu ...a
może wspomnienie ....
pięknie piszesz - pozdrawiam:-)
Jakież różne kształty, te jesienne liście
mają:)))))Alicjo czytając spadałam lotem liścia,
falując pomiędzy strofami.
usiadłem opodal na ławeczce
i z przyjemnością pogadam z cisza
słuchając muzyki jesiennego wiatru
pozdrawiam
Fajne pogaduchy :)
Pozdrawiam, Alicjo.
Piękny w formie i treści, i tak dopieszczony
melodyjnie w każdym wersie. Pozdrawiam :)
Dziękuję bomi, poprawiłam, cmok :)
pogaducha od serducha...
sprawdź /widziadle/, Alicjo; pozdrawiam:)
Piękny.
bardzo na tak, ładny wiersz, pozdrawiam cieplutko
przysiadłabym na takie pogaduchy:):)bardzo ładnie:):)
Bardzo na tak:) Pozdrawiam.
A L E. Literówka.