Jestem!

Życie spłatało mi figla, życie pokazało co ma pod płaszczem,
ach słodko mi zaśpiewało, ach, pozwoliło dotknąć marzeń.
Mroki z dawna, nawet czasem lubiłem te diagnozy lustra,
odeszły w nieznane, juz nie powrócą.
Królowa Samotności roztrzaskała się o nadbrzeże milości,
już nie wskaże mnie palcem, już nie pogrozi.
Ostatni bastion walki o duszę stal się pierwszą stacja do raju,
pocałunki Wyśnionej są cukierkami w kieszeniach.Prawdziwe, namacalne.
Konie rozpierzchły się, ptaki wróciły do siebie,
juz nie potrzebuję ich drogowskazów.Jestem w niebie.
Dotykam jej jędrnego ciała, glaszczę jej rozchylone usta powoli, bez pospiechu,
przecież mamy całe życie.Już zawsze dla siebie.
Pęcznieje w niej, rodzi się nowa opowieść,
nic juz nie będzie jak dawniej, zamknąłem wieko grobu.
Pieszcze przeznaczenie, pieszczę jej im ię, wyrzucam stare mapy skarbów,
to tylko wspomnienie.te cztery bladozielone ściany.
Już spokojnie, serce moje, juz jestem spowrotem,
Rebelion.A jednak ja.kocham!

autor

rebel

Napisany: 2008-01-07 Dodano: 2008-02-07 15:18:33

Ten wiersz przeczytano 445 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie