Jezus i Faustyna

W przeddzień Święta Bożego Miłosierdzia

Objawił się jej na balu, pośród udręki duszy,
Był cały ubiczowany i obnażony z szat;
Dokąd Mnie zwodzić będziesz? Czas tobie wyruszyć
Na spotkanie ze mną - w nieznany obcy świat.

Czekał na nią z cierpieniem bardzo umęczony,
A była już noc późna i było to w kaplicy,
Zawstydzona prosiła o jeden cierń z korony,
Jak różę wyjął ze skroni i dał oblubienicy.
Jezu! - jak słodko jest cierpieć w ukryciu,
Być z Tobą - w serca przepastnych toniach -
W tym ziemskim i przyszłym życiu,
Kryształowo czysta jest moja agonia.

A kiedy już została więźniarką miłości,
Wystawił ją na próbę - pozostawiając samą.
Przebiegła zwycięsko przez wszystkie ciemności,
By paść Mu w ramiona za serca swego bramą.

W Wielki Czwartek zapragnął zupełnej ofiary,
Aby wzięła grzeszników cierpienia i trwogi,
W zamian Miłosierdzia zdrój z Serca bez miary
Wylał przez nią na świat - otworzył nowe drogi.
Jezu! - jam w chwili konania Twego ochłodą,
Łączy nas wspólne krzyżowe cierpienie.
Witaj Zdroju Miłosierdzia - Krwi i Wodo!
Dla biednych grzeszników jedyne zbawienie.

O dusze walczy wytrwale wzorem Abrahama
I kiedy wydzierga tysiąc prostych ściegów,
Prosi tak: każde oczko to jednej duszy dramat -
Ulecz ją i przyodziej w szatę bielszą od śniegu.

Zaślubiona na zawsze, Jego hostią ofiarną,
Obok tabernakulum w lampki wiecznej drżeniach,
Przemielona cierpieniem jak pszeniczne ziarno,
A wszystko z miłości do Niego i dla dusz zbawienia.
Hostię białą cierpiącym przynoszę,
W niej mieszka Baranek Boży,
U Miłości mej miłość wam wyproszę,
Tylko zaufaj, tylko Go spożyj!

autor

Weno

Napisany: 2015-04-11 Dodano: 2015-04-11 09:08:56

Ten wiersz przeczytano 1836 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie