Jutrzejszy dzień był wczoraj

Michałowi...

Nie myślałem, że zabraknie mi powietrza; że
to tak bardzo zaboli... Nawet nie zdawałem
sobie sprawy ile można dostac - tak dużo
dobrego, tak dużo uśmiechu i ciepłych promieni
światła, które z dnia na dzień budzą nadzieję.
Ale ja wiem, że to prawda, że tym razem
szczerze i prawdziwie podałem te dwa słowa.
Otrzymałem więcej niż mogłem sobie wyobrazic.
Do pewnego momentu rosła nienawiśc i ten
ogromny smutek, ale nagle zatrzymały
się i na miejsce nostalgii wkraczało ciepło
i chęc do życia, które ciągle pokonują zło - staję
się coraz bardziej promienniejszy. Teraz, kiedy odchodzi na
zawsze ktoś jedyny zostaje brak, przeogromna
luka, która wypełnia pustka, na któtrą nie
zasługuje nikt - tylko Ty. Teraz stanąłem
w miejscu i nie wiem w którym kierunku iśc -
widzę najlepszą drogę, ale muszę dostac zgodę aby
wejśc na nią, na końcu której będziesz Ty,
nasz dom i wspólne życie, dzięki któremu odratuję
siebie i dam Ci to czego nikt nie otrzymał.
W głowie mam obrazy i sam nie wiem po co sobie
przepowiadam przyszłośc? - To jest pytanie retoryczne.
Do dzisiaj słowo "DZIECIŃSTWO" jest dla mnie obce.
W tej kwestii pozostanę stanowczy i pomoże mi w
tym wyobraźnia, która mi je zapełni.
Natomiast moja Miłośc... żyje.

autor

Derealizacja

Dodano: 2005-07-07 00:20:50

Ten wiersz przeczytano 405 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie