Już Cię nie ma
Już Cię nie ma
Kiedy staję w ramie okna
i spoglądam na drzew cienie
Jak na dworze noc zapada
a wzdłuż drogi wicher wieje
Już Cie nie ma
Lecz uśmiechem mnie obdarza
Ten Twój portret przy kominku
Choć Twe usta pogrążone
Dawno już w wiecznym spoczynku
Już Cie nie ma
a w mej szafie ciągle wiszą
Twe ubrania zakurzone
Czasem szafę tę otwieram
i Twój zapach tęsknie chłonę
Już Cię nie ma
A ten bukiet wspomnień cudnych
Co w mym sercu nadal żyje
Gdy się tylko czas wypełni
Razem ze mną w ziemi zgnije
Albo zaschnie w suchej glebie
Już nie zdążę Cie przytulić
Bo już nie ma...
Nie ma Ciebie
Wszystkim pogrążonym w otchłani rozpaczy po stracie najbliższej osoby.
Komentarze (5)
Cóż za codowny wiersz !
Bliscy,którzy odeszli zawsze pozostawiają nas
pogrążonych w bólu..
Zostawiają jednak też cząstkę siebie w nas.Dzięki tamu
powracają z powiewem wiatru...
W zapachu wiosny...
Ogromny plus !
Jeszcze kiedyś przytulisz ukochaną osobę- w innym,
lepszym świecie... Piękny wiersz przesycony smutkiem i
tęsknotą...
piękny wiersz w hołdzie dla tych co odchodzą zbyteczny
komentarz zostawiam głos
Bardzo piękny wiersz, napisany wprawną ręką...
Znajduję w nim smutek i melancholię i wielkie uczucie.
piękny wiersz , równie piękny jak smutny..przemawia do
mnie tym mocniej .... rok temu o tej porze myślałam że
zatrzymam lub cofnę czas z bezsilności i
smutku..pozdrawiam autora