Już tylko
Za oknem jaśmin wabił zmysły,
różaną nutą pachniał czas.
Już tylko całun zgniłych liści
późnojesienny spektakl gra.
Wieczór rozświerszczał polny grajek
przy wtórowaniu starych żab.
Już tylko cisza w progu staje.
Mroźny poranek dźwięki skradł.
Jeszcze zaćwirzy niebo wróbel,
i starą furtką skrzypnie wiatr.
I tylko serce wciąż się tłucze.
Nie lubi milczeć, ani łkać.
autor
magda*
Dodano: 2017-11-27 13:55:30
Ten wiersz przeczytano 1004 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (25)
:)
:)
I mi smutno w taki czas. - bo - taki wiest jest -
udzilający... - jak katar albo grypa - jak tęsknota.
Zyczę - wesołego! (skrzypienia furtki):))
Nie lubi milczeć, ani łkać...
ja też ...
W naturze wszystko rozkwita i zieleni się w ciepłe na
wiosnę. W jesieni blekną barwy, robi się nieprzytulne
i ponuro. Podobne fazy mogą przechodzić ludzkie
uczucia.
Dobry wiersz Madziu.
Pozdrawiam najserdeczniej i życzę udanego wieczoru. :)
serce jest wszędzie trzeba je zobaczyć zrozumieć
wypowiedzieć mu wsparcie
Uroczy wiersz...
Miłego dzionka Magdo:)
lubię Twoje wiersze Magdo :)
Śliczny, przyrodniczy wiersz pozdrawiam serdecznie:)
Piękny wiersz.
Miłego wieczoru:)
Piękna refleksja z przyrodą w tle
Pozdrawiam
.... cudna liryka... Pozdrawiam :)
Jak zwykle uroczo o przyrodzie.
Miłego wieczoru życzę Magdo:)
Witaj Madziu:)
Jakże nie czytać Twoich wierszy toż to same perełki:)
Pozdrawiam:)
uwielbiam Twoje rozświerszczania i rozćwirzania -
Twoje neologizmy są urocze, a puenta po mistrzowsku
zamyka opowieść.
bardzo, bardzo :):):)