Kaktus może stracić igłę
Przestań się łudzić.
Zgaś tą iskierkę nadziei.
Bezpieczniej tak
nawet w ciemnościach.
Bądź obojętny.
Nie reaguj na głosy z oddali.
Pobiegniesz za nimi?
Po co?
Żeby zabłądzić.
Zostań na swej drodze.
Może jest trudna ale najlepsza.
Nie oglądaj się na boki, bo stracisz cel z
pola widzenia.
Jeśli go nie będzie
padniesz jak pustelnik z wycieńczenia.
Pośród tego stepu nie ma oazy.
To fatamorgana.
Trzymaj się tego, czego możesz dotknąć.
Złudzenia powodują koszmary w
ciemnościach.
Ale nie krzycz.
Tutaj jedynie kaktus może stracić igłę.
A własną drogę zawsze puls pomoże ci
rozpoznać.
Ufaj mu.
To twój jedyny sprzymierzeniec.
Magdalena Gospodarek
autor
espressivo
Dodano: 2015-06-14 17:23:18
Ten wiersz przeczytano 512 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Ciekawe uwagi i wskazania, może się rzeczywiście komuś
przydadzą.Pozdrawiam serdecznie.
przedtem byłaś seksowna, teraz wyglądasz jak studentka
2 roku ASP, sam juz nie wiem co lepsze :)
Ciekawa refleksja.
Pozdrawiam.
Popraw: padniesz jak pustelnik z wycieńczenia.
Jeśli chodzi o wiersz to taka dobra instrukcja
przetrwania w buszu:))
:)
Ładnie kreślisz miraże i krajobrazy +)