KALIA

Niewinność spiła,
kryształ górski powiła,
wśród martwej wody,

płakała, gdy był żebrakiem,
płakała, gdy był królem,

chustą białą mu głowę zakryła,
przyniesiona słońcu,
uwiędła na łące,
wśród wonnego kwiecia,

„ mój ci, mój” –
ametyst czarny z sercem szkarłatnym.

„Lecz motyl mignął szkarłatnie
Pomiędzy mną a modrzewiem
Sny moje, sny przedostatnie !...
Już znikły !. Znowu nic nie wiem.” *

Ergo !!!! – będę pisała – będę wiedziała.

*- z wiersza " Wiedza" ( "Napój cienisty"), z tomiku " Rok nieistnienia" - Bolesława Leśmiana.

autor

HANA

Napisany: 2007-05-12 Dodano: 2007-05-12 18:51:22

Ten wiersz przeczytano 639 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie