Kamień

Nie ma co ukrywać
i tak w życiu bywa!
Pozdrawiam!

Świetne oba wiersze.
Pozdrawiam:)

Smutny wiersz, ale i takie muszą czasem powstawać...

Zaprawdę racje masz. Ja ostatnio wiem, co to są bóle
istnienia.

W życiu niejeden kamień
uśmiechem rozkruszyć się daje.

Bardzo smutno Gabi
Pozdrawiam :)

Jeden ciężki kamień z wiarą da się unieść ..by łzy nie
płynęły i życie nie byłoby tylko bólem ..

dobra myśl ..

Rozumiem chyba jeszcze bardziej treść powyższego
wiersza.
I przyszła mi na myśl taka rzecz - czy słuszne jest
to, że nosimy kamienie jako ozdoby?
Czy przez to nie przyjmujemy dobrowolnie na siebie
określone ciężary? Wszak kamień, jaki by nie był,
kojarzy się z dość sporą wagą.

Gabi - przykro mi, kochana, ale znowu jest zwrotka
mojego emaila wysłanego do Ciebie z okładką. Wysłałam
wczoraj o 20:35 a zwrotka jest z godziny 2;45

Oj, Anno dziękuję za odwiedziny i ciepłe słowa.
Miłego dnia Tobie życzę.
Pozdrawiam serdecznie:)))
To przeoczenie z pośpiechu-Sorry!

Piękne przesłanie.
Dla mnie osobiście nie ma kamieni nie do ruszenia,
zawsze jest jakiś sposób...
Pozdrawiam serdecznie! :)

Ziu-ka:)))

Ziu-ka,
agarom), prawda:)
Maćku.J, ładnie:,
) dziękuję za odwiedziny i zostawione słowa. To
cieszy!
Miłego dnia Wam i Wszystkim życzę. Muszę zmykać:)))))

a łzy nieraz jak lawina
kamienny sen się zaczyna

to głęboka prawda zawarta w paru słowach