Kamienna Dolina...

Oparta o grzbiet kamienna dolina
Pośrodku ze srebrzystą szramą
Spowita we mgle wędrowca wspomina
Co zwolnił i nad nią przystanął

Gdzieś tu - pomyślał - musiała być ziemia
Tak żyzna, jak najlepsza gleba
Lecz czas i wiatr to miejsce odmienia
Obdziera jak skórkę od chleba

I wtedy w ten dzień, on pochylił się
I dotknął ciężkiego kamienia
Zrozumiał wtem, dlaczego tu jest
Poznał ciężar własnego sumienia

Dolina dziś sama, w dole płynie szrama
A nad nią wciąż słychać krzyk sępa
Tylko on dziś o niej pamięta
Kamienna dolina przeklęta..

Bo łatwiej jest wzruszyć
Ciężkie głazy i ostre kamienie
Niż obudzić w człowieku
Od dawna uśpione sumienie...

autor

taki_1

Napisany: 2005-09-10 Dodano: 2005-09-10 10:52:22

Ten wiersz przeczytano 478 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie