Karnawał niespełnienia

Postacie żółte, fioletowe.
Ich ręce zgięte w tańcu.
I my w ich centrum purpurowi,
bo zmysły są w kagańcu.

Oni nie mogą się dowiedzieć -
bo żółć się w gorycz zmieni.
A fiolet się żałością skończy
wszystkich tańczących cieni.

Wokół nas duchy - coraz bledsze
im bardziej my wyraźni -
skazują nas na potępienie
wprost z naszej wyobraźni.

Chcą byśmy zbledli w wypaleniu,
zmieniają pląs w ekstazę,
by w gwarze, szumie i chichocie
wytrząść nam dusze z marzeń.

A my nie chcemy się rozłączać -
zostańmy więc w dyskrecji,
lecz dajmy spokój tańcom duchów,
wyjedźmy z tej Wenecji -

wyjedźmy.

autor

Cezary Krzysztof Morświn

Napisany: 2016-04-20 Dodano: 2016-04-20 23:30:15

Ten wiersz przeczytano 777 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie