Karuzela życia

Wstajesz rano
z twarzą zaspaną,
w pośpiechu jesz śniadanie,
zabierasz ze sobą drugie danie.
Wychodzisz z domu,
idziesz do pracy,
gdzie czekają już twoi rodacy.
Siedzisz osiem godzin bez celu,
a jest takich wielu.
Robisz choć tego nie lubisz,
harujesz i gotówki nie czujesz,
Nerwy zszargane,
dorobić się nie będzie ci dane.
Wracasz do domu styrany,
gdzie goisz swe rany.
Dzień się kończy noc nadchodzi,
i myśl taka w tobie się rodzi,
Że jutrzejszy dzień nie zaskoczy cię mile,
gdy po raz kolejny spędzisz w pracy swe chwile.

Są tacy,
Którzy lubią chodzić do pracy.

t.b.c.

autor

Mystick

Napisany: 2006-12-26 Dodano: 2006-12-27 00:01:01

Ten wiersz przeczytano 393 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie