KAZANO CI MŁODZIEŃCZE

Mojemu bratu...

Kazano Ci młodzieńcze , porzucić własny dom rodzinny.
Osądzono Cię za kogoś i skazano - WINNY!
Zabrano Ci młodzieńcze złote lata , co jak puch ulatują.
Twoje marzenia, zapomniane po niebie szybują.
Rzucono Cię młodzieńcze w złego życia toń.
Nie poznałeś jaką młodość ma wspaniałą woń.
Zostawiono Cię młodzieńcze na dorosłości wolę.
I nikt nie wie jaką życia przeszedłeś dolę.
Radzić Ci młodzieńcze kazano samemu.
W bezkresie życia i pułapek wielu.
Nie dano posmakować nektaru młodości.
Nie dano Ci pomóc sobie w słabości.
Zaznałeś niejednej podłości.
Dałeś radę niejednej złości.
I całe życie kroczysz w ciemności sam.
Wiesz, że już w domu - nikt nie czeka tam.
Błądzisz sam szukając bratniej duszy.
Pukasz z miłością i nadzieją, że serca skruszy.
Lecz już wiesz, że pusto.
Masz tylko siebie i lustro.
Nie oddano Ci młodzieńcze złotych dni odebranych!
Nie wyjaśniono słów skłamanych!
Nie podniesiono kiedy leżałeś!
Nie podano ręki gdy umierałeś!

autor

czarnulka969

Dodano: 2009-04-25 00:05:14

Ten wiersz przeczytano 470 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie