Kiedyś umrzemy.

Kiedyś umrzemy a nasze ciała zjedzą robaki
Kiedyś umrzemy a nasze słodkie usta zamilkną.

Piękne kobiety o gładkiej, porcelanowej skórze
Zasypane ziemią zszarzeją zmarszczą się i rozłożą jak porzucony owoc
Łzy mężów napoją kwiaty na grobach kobiet
A ich korzenie łaskotać będą piękne niegdyś piersi
Nie pomoże tu drewniana trumna z krzyżem

Kiedyś umrzemy i nikt nie ujrzy już tych spracowanych dłoni
Kiedyś umrzemy i nikt nie zobaczy już szczenięcej nadziei w naszych oczach

Kiedyś umrzemy, lecz ludzka ręka nie pogrzebie naszej miłośći.

autor

creative

Napisany: 2007-04-28 Dodano: 2007-04-28 21:26:56

Ten wiersz przeczytano 710 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie