Kiedyś wierzyłam

Kiedyś myślałam,że człowiek rodząc się jest szczęśliwy,pogodny i dobry. Kiedyś wierzyłam,że świat jest piękny uroczy nie ma w nim zła obłudu i fałszu. To było kiedyś,to był mój świat marzeń a teraz nie ma nic żadnego światła,żadnego blasku tylko ciemność i pogarda. Myślami byłam wszędzie z dala od ludzi od Boga i od złudzeń. Myśląc szłam i szłam żadnego końca żadnej nadziei tylko ja i mój cień.Wierzyłam że wszystko się zmieni, a ja znajdę się w ogrodzie marzeń gdzie ani ciemność ani zło nigdy nie przejdzie. Kiedyś myślałam,że jestem obłąkana jak ta owieczka która szuka swego pana. Lecz teraz wiem jestem tylko człowiekiem, człowiekiem którego trudno zrozumieć,którego trudno docenić. Moją duszę diabeł opętał i jestem jego powiernikiem i nigdy nie uwolnię się od jego zła. Moją twarz oblewam kwasem nie chcę żyć w ciemności,nie chcę się łudzić. Chcę po prostu poczuć tę radość nie jak kiedyś gdy wierzyłam.....

autor

kasia2314

Napisany: 2005-05-23 Dodano: 2005-05-26 21:29:43

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie