Koalicja

Siedzą babcia z dziadkiem na parkowej ławce
w letnie popołudnie świat stąd oglądają
pogoda im sprzyja słońce świeci jasno,
wiec dobrą widoczność z tej to ławki mają

Każdy kto ich mija chociaż o tym nie wie
tematem rozmowy staruszków się staje
ten niski, ten brzydki, ten się głośno śmieje
rzadko kto od ,,jury" pochwałę dostaje

Tłum już się przewinął przed ich bystrym okiem
już ze setkę ludzi w komentarz ubrali
gdy zza rogu wyszła kołyszącym krokiem
dziewczyna pierwowzór pięknej Barbi, lali

wysoka i szczupła, ślicznie opalona
w sukience tak krótkiej ,że prawie jej nie ma
eksponując dekolt i krągłe ramiona
o urodzie , których pisać by poemat


Dziadek aż z wrażenia okulary włożył
patrząc na to cudo tak skąpo ubrane
plecy wyprostował , laseczkę odłożył
i naszły go myśli z wszech miar zakazane

Z uśmiechem na twarzy, diablikami w oczach
swoją bujna młodość dziadziuś powspominał
i wzruszenia łezkę z mokrych powiek otarł
tak go poruszyła ta piękna dziewczyna

za to babcia wściekła, oburzeniem pała
to obraza boska prawie nago chodzić
i powabem wdzięcznym młodziutkiego ciała
nawet i bezzębnych staruszków uwodzić


dziewczyna ich mija, dziadek mówi: babciu
popatrz, to przechodzi czyjeś wielkie szczęście
a babcia z krytyki strzela swojej działa
owszem to przechodzi lecz ludzkie pojęcie

i tak się skończyła jednomyślność cała
koalicji koniec tak właśnie wygląda
wszystko zgodnie, piękne bez zarzutu działa
do czasu gdy trzeci zamiesza w poglądach

autor

MikaRouz

Napisany: 2011-07-03 Dodano: 2011-07-04 09:11:56

Ten wiersz przeczytano 520 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie