kobieta

dzięki wszystkim a szczególnie kobietom , to my lekko
bujamy w obłokach niestrudzenie

W pełni należyty obraz kobiecej natury. Bo choć życie
nas doświadcza, niesie rozczarowania, to marzenia
dalej nas unoszą, kilka centymetrów nad ziemią.
Pozdrawiam

Ładnie Elu napisałaś o nas, kobietach. Pozdrawiam.

Kobieta jako największa tajemnica tego
świata.Zawieszona gdzieś w czasoprzestrzeni, gdzieś w
niebycie, a jednak jest i to jak! Pozdrawiam

Jednym słowem tajemnica, nawet dla samej kobiety. Ale
cóż ci miłość zrobiła, a może czego nie zrobiła, że
nazwałaś ją ułudą i rozczarowaniem w towarzystwie
zbudzonych upiorów?
Z przyjemnością i zainteresowaniem przeczytałem ten
wiersz, jeszcze jeden przyczynek do kobiecej duszy.
Pozdrawiam. (+)

Takie jesteśmy - pełne sprzeczności. Świetnie
ujęłaś:))

Wiersz naprawdę refleksyjny.
Pozdrawiam

dzięki wszystkim ,
Olu , ten puch marny zaczerpnęłam z Mickiewicza. To on
mówił : kobieto puchu marny , ty wietrzna istoto

Puch tak ale na pewno nie marny... Podoba się ;D

wiele myśli i stwierdzeń
myślę że kobiety bardziej pewniej stąpają po ziemi od
menów

Piękny wiersz, ostatnie dwa wersy w szczególności.

Zwłaszcza wtedy nie pozna, gdy pokocha..
Ładny wiersz, dobrze oddaje nieodgadnioną naturę
kobiety..
Pozdrawiam Cię Arabello :)

Czy kobieta, jest puchem marnym? Ładny wiersz.
Pozdrawiam

Ciekawe, co musi się wydarzyć, żeby PL zszedł na
chwilę z obłoków na ziemię?
Dobry wiersz. Pozdrawiam.

Najbardziej zatrzymało mnie to zawieszenie pomiędzy
rzeczywistością, a marzeniami. I muszę przyznać, że
coś w tym jest, szczególnie w kontekście dopisku przed
wierszem. Podoba mi się :)