Kochajmy Drzewa
Kocham drzewa, a także ich cerę
W popękanej korze widać dziejów cenę
W każdym rysie widać gotowy obraz
Od miłości czystej po walkę na rozkaz
Młode dęby przypominają ludzi
Patrzą w niebo który obłok je ostudzi
Tyle że człowiek szybciej rezygnuje
A dąb czeka i dorasta, nic go nie
paraliżuje.
Dalej stoją drzewa jak mitologiczni
herosi
Dlatego że człowiek o coś je prosi
I powierzają im najskrytsze sekrety
Bo wierzą że mogą być muzami estety
Kochajmy drzewa, bądźmy tak jak one
Uczmy się od nich tego co jeszcze nie
stracone
Pomagajmy jak ziarna pomnażać
Ziarna z których świat nasz będziemy
stwarzać.
autor
mateo.g
Dodano: 2007-04-20 17:42:02
Ten wiersz przeczytano 670 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Bardzo ciekawy i wartościowy temat. W - 7, 11, 13, 15,
wersie średniówka klęka.
Nie równa liczba sylab w wersie. Poza sprawami
technicznymi wiersz zasługuje na uwagę.
Pozdrawiam wiosennie S.
Temat ekologiczny-wypada tylko pochwalić pomysłu.
Rymy dobre.Trochę można pomarudzić na temat
rytmu.Całość do przyjęcia w sensie pozytywnym
.nik.
Dlatego, że człowiek o coś je prosi,
wiesz, tu jest akurat inaczej, człowiek tnie, nie
pyta, tylko co setny zębami zgrzyta,
--------
cały wiersz w temacie mi bliskim, kocham drzewo, 2
drzewa, 3 drzewa, kocham cały las.
----------------
mitologiczni herosi - lepiej będzie mityczni herosi.