Kocham kochałam i zawsze będę...

,,Nie umiera ten kto trwa w pamięci żywych"

Zadzwonił telefon
A jego dźwięk glucho grał
W uszach mych
Podniosłam słuchawkę
Lecz nie słyszałam słów twych
Wiedziałam że nadszedł ten dzień
Wiedziałam że już po wszystkim
Że odeszłeś że zostawiłeś mnie
A ja nawet nie mogłam pożegnać się
Bóg odebrał szanse mi
Powiedzenia Ci
Jak bardzo kocham Cie

Mijały godziny długie
Czas wolno leciał jak nigdy
Czarny garnitur zostal kupiony
Rozaniec ciemny w rece się lśnił
Przyszla kobieta ze łzami na twarzy
Nie wypowiedziała slowa
Jedynie pocałunek na czole złożyła
I odeszla tak jak przyszła – bez slowa

Świeca z kościoła
Po domu zapach roznosiła
Niebo łzy szklane na ziemie wylało
Martwa cisza dom przepełniła

Ksiądz słowa modlitwy i pocieszenia
Do serc ludzkich wlewał
Ale ja go nie słyszałam
Tylko Twoją twarz widziałam

Ksiądz mówil coś o Bogu
Że każdy kiedyś odejdzie
Że ten człowiek
Zakończył już swoją droge
Że odchodzi tam
Gdzie każdego miejsce

Po co Ci Boże on był
Na świecie żyje tyle ludzi złych
Nie mogłeś zabrać któregoś z nich?

Patrzyłam na Ciebie
Ale jakiś taki obcy byłeś
Już nie mój
Nie ten sam
Nie z tą iskrą w oczach
Nie z uśmiechem tym kochanym
Powiedziałam tylko trzy słowa
Kocham kochałam i zawsze będę
I wieko się zamknęło…

A teraz zdjecie stare
Z przed lad wielu
Historie życia mi przypomina
Że kiedyś na świecie żyl taki człowiek
Co się Henryk nazywał
Co życie za mnie oddałby swe
Co kochał mnie nad wszystko inne
Co nigdy nie skrzywdził mnie
Co potrafil śmiać się
Przez łzy cierpienia
Co kochal Boga jak własną żonę
Co walczył do końca swych sił
Co umiał marzyć
Do ostatnich życia chwil

Kocham kochałam i zawsze będę…

Na zawsze w mojej pamięci...

autor

Zaire

Napisany: 2004-12-26 Dodano: 2004-12-26 14:32:05

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie