kokon i rzeka(poezja śpiewana)

rzeka rzeka uśpiona
na jej łożu porzucone
niczym śnieg moje ciało
nie wygodne i odrętwiałe
szesnastoletni kokon
zewnętrzna osłona nicości

dzień za dniem
miesiąc za miesiącem
idą na dno ja uczepiona ich końca
niczym wilgotny chleb tonę
ja tonę a ty mi opowiadasz
jak przyjemna jest kąpiel w samym środku lata

to jest moje życie takie jest moje życie
tak samo jest każdej nocy inaczej o świcie
szesnaście lat przebytych w innym ciele
teraz znów w realia ojczyzny się wcielam

rzeka nie musi myśleć
pochłania mądrości kiście
bez żadnego zbędnego pozwolenia
płynąc przez Polskę bez wytchnienia
w morzu przystań na nią czeka
z tej mądrej rzeki pić chcę już nie zwlekam
nabieram wodę w dłonie w ustach językiem zgniatam
rzeka choć mądra lecz brudna brudna od Polskich narzekań

dzień za dniem
miesiąc za miesiącem
idą na dno ja uczepiona ich końca
niczym wilgotny chleb tonę
ja tonę a ty mi opowiadasz
jak przyjemna jest kąpiel w samym środku lata

to jest moje życie takie jest moje życie
tak samo jest każdej nocy inaczej o świcie
szesnaście lat przebytych w innym ciele
teraz znów w realia ojczyzny się wcielam

autor

nadzieja-speranza

Dodano: 2010-10-01 17:45:22

Ten wiersz przeczytano 707 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie