Kolejne mroźne przedpołudnie

Jedziemy razem autobusem.
Ty obrażona na mnie znów.
Nie powiesz i nie przyznasz się
jak ja
że nie możemy żyć bez siebie.

Dotykam delikatnie dłoni
palcem serdecznym staram się
dotrzeć do źródła Twej energii
i znów połączyć nasze rytmy.

Za dużo niepotrzebnych słów.
I osób trzecich między nami.
Oraz tęsknoty tej toksycznej
co chciała by oddalić...

...ale ja nie pozwolę!
Nie pozwolę Ci odejść.
Wierzę głęboko w moc uczucia.
Że znowu plany wcielać w życie
będziemy i powrócimy
na tę ścieżkę wspólną
do wieczności.

Uśmiechać się ośmielam
tylko w ciszy.
Bo czuję powrót do intymności
w oddali.
Czas zatrzymuje się
pomiędzy przystankami.
Wobec miłości
jesteśmy tacy mali.

autor

Wiwern

Napisany: 2017-10-24 Dodano: 2017-10-24 16:18:15

Ten wiersz przeczytano 420 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie