Koniec

Niebiosa rozstąpiły się złotymi potokami łez.
Okręgiem olbrzymich tytanów zasłonięto księżyc.
Została jedna gwiazda nadziei.
Wiatr niosący śmierć, pachnący niepewnością.
Czerwony, blady, ledwo świecący punkt na poruszenie serc.
Srebrny rycerz na białym koniu upadł.
Nie czuje już nic...
Góry umarłych czekających na wyrok, czarne kruki nad ich głowami.
Dusze zagubione pośród ciemności, szukające światła wiecznego.
Stopy próbujące zostawić ślad,
Ręce bezwiednie opadają,
Cisza natchniona muzyką
Oczy utkwione w punkcie rozstania...

troszke dramatyczny wiersz prawda:)???

autor

Angel88

Dodano: 2007-01-05 17:09:20

Ten wiersz przeczytano 511 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie