Kontrowersja egzystencji

Rozkwitam i gasnę,
bawiąc się z życiem w berka...
rozpalam się i nagle w górę lodową zamieniam...
rozbijam się i sklejam,
próbując ostoją być i żelazem...
choć w głębi duszy jak piórko unoszą się moje malutkie nadzieje, niczym wiatr letni - suną emocje...
i byle podmuch strącić dziś może w czeluści dramatu... osnowę tej duszy.
I pęka dzień po dniu niczym bańka mydlana - to piękne pojęcie o egzystencji...
Nie, nie będę Aniołem...
lecz pustym, kruchym człowiekiem,
który kiedyś tak bardziej niż bardzo... pożądał NIEBA...

autor

Zielona Mrówka

Napisany: 2008-12-08 Dodano: 2008-12-08 19:00:50

Ten wiersz przeczytano 423 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie