korty w Skerries

... tym, co jeszcze wiele mogą i potrafią...

poustawiałem nogi i opuściłem ręce lepkie
może nie do końca szybko
jest mnie już mniej więcej
nad ziemią i w świetle ochoczym
figury swawolne ostrygi sprężone do startu
powolne podrygi i pytanie o sens bycia
sobą lub bliżej siebie

-pamiętasz te krzyki
oburzenia pełen poranek
doszliśmy do siebie wtuleni w wystawową szybę

usztywniłem się i sprężystymi uczyniłem
uczynki i niskie piłki
było mniej niż więcej w polu
magią leniwą mamiłem oczy i wesołość
mam czas na powroty
siły natury nie poniosą wielkiej straty

-aż mrużę ślepia złośliwe z radości przywracanej
masażem nadgarstka przebrała się miarka.

.... i tym,którzy się cieszą z tego.

autor

mirno

Dodano: 2008-09-19 00:36:40

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie