Kostki Boga

Nafukani wszyscy jesteśmy Chrystusami.
Rośnie kark i jaja alchemika,
jeden buch czesze beret
w strumieniach wypatroszonej świadomości, zdrojach nienawiści.
Łap za kostki Boga wyciskaj na koksie
hardcora,
jęczą z bólu niebiosa i całe stworzenie.

Kilka prostych w trąbę klechy,
z mozołem liczone buty na odbite nery medytacji,
jeszcze głębsza modlitwa
uniżenie w kałużach krwi.

Szkwał a tabernakulum
ciało rozerwane, porozrzucane.
Mocno kopie robak na duchowej kresce.
Tyle już czasu nie p....... się w tańcu
a nie mogą o Tobie zapomnieć.
Chryste przyjdź bo cię zabiją!

autor

Krzysztof Frydrych

Napisany: 2017-08-30 Dodano: 2017-08-30 11:19:11

Ten wiersz przeczytano 798 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie