Koszmar

czasami takie mary przychodza po latach niepokoju,
udreki... czasem kochajaca u boku osoba moze
przepedzic na dobre takie zjawy.

hmm.. wiersz podziałał na wyobraźnię ,mroczny temat ,
tajemniczy.. coś z pogranicza snu i jawy świetny
klimat

Ten szczególny przypadek by upamiętnić poleciłam do
Tomiku, tam niech ten kopytny rozrabia, a ja gorąco
pozdrawiam.

w obecnych czasach kiedy sprawdzają się przepowiednie
że przed końcem świata wszystkie duchy są wypuszczone
i ludzkość będzie bardzo cierpiała
to wiersz ten jest bardzo swoją treścią aktualny

Podświadomość wyciąga obrazy zamazane i najczęściej te
niechciane.Senne mary koszmary męczą.Ładnie
poprowadzony wiersz,trzyma w napięciu

Uf..Takie sny to już są niebezpieczne-można niechcący
nie tylko sobie krzywdę zrobić-moja żona w ten sposób
wybiła raz mi zęba..to prawda-teraz ma każdy swoje
łóżko i troszkę jestem pewniejszy jutra,mówią że to
przyczyna nieczystych myśli,ale opisałaś to swoje
przeżycie to i chyba się wyzbyłaś koszmaru..powodzenia

choc strachow zwyczajna jestem to jakby mi sie
przypadkiem Aniol w diabla zmienil tez bym byla
przerazona...choc po swiecie przebranych za dobro az
nazbyt wielu chodzi...swietnie napisany wiersz

Całe szczęście że to był tylko sen i chyba te
splecione ręce Ciebie ocaliły ;)... ciekawy wiersz,
świetnie się czyta...

Lubię takie wiersze i lubię takie sny, ja też miałem
kiedyś sen o demonie był dziwny nawet go opisałem:) a
przytocze Ci te opowieść;) "Demon wtargnął w te noc
do mego umysłu, poruszał się po tym drugim wymiarze
mojego istnienia. Wymiarze życia niematerialnego i
bardziej iluzorycznego niż ten, w którym żyje i pisze
ten tekst. Był wysoki i cerę miał bardzo zniszczoną, w
oczach jego było widać gniew, szyderstwo i groźbę.
Oczy jego przepełnione były czarną otchłanią
świdrującą moją istotę. Nie lękałem się go i nie
lękam, mam wrażenie jakby próbował mnie odwieść od
czegoś, co może przynieś w końcu ukojenie mojej duszy.
Demony nie chcą naszego szczęścia. Włosy jego były
długie i zniszczone, miał bose stopy co dało się
zauważyć na nich powykręcane w patologiczne schorzenia
palce. Z każdą kolejną chwilą tego snu, demon zmieniał
się w coraz bardziej odrażający dla mych oczu widok.
Jego cera zaczęła sinieć i żółknąć, zaś lica jego
suszyć i kruszyć się niczym pustynny piasek. Szeleścił
coś wciąż i wciąż do mnie potężnym głosem, chce mnie
zniechęcić do wysiłku i odpuszczenia sobie czegoś
ważnego. Kiedy pisze ten tekst cały czas mam przed
oczami jego czarne, głębokie i tak bardzo żywe
spojrzenie, że czuję jakby dotykało ono moich jasnych
oczu, a jego popękane lica ocierały się o moje."

Chyba nie byłas dziś sama ja też mialam koszmar i
aby nie śnić dalej musiałam wstać ,jak to dobrze ze
sny nie zawsze się spełniaja .

Ale tak mocno to chyba przerażona nie byłaś?
Piękny wiersz

Dobrze, że ten sen sie skończył - ja też bym się bała.

A sam wiersz - no cóż - to poezja.
Dobrane słowa, "bogate pióro", rytm wiersza, rymy -
wszystko z tej wysokiej półki.
Gratulacje.

Koszmarny, a jednocześnie ciekawy tem sen...

Nie życzę nikomu koszmarów. Śnij tylko pięknie ")

wierszyk zgrabniutki z dramaturgią, do końca trzyma w
napięciu... uffff, a to sen tylko - i dobrze!