Czy on jest człowiekiem
Gdy sen mojego ciała nie chciał znużyć
Zamknięte oczy przenikały pamięć
Myśl plądrowała w przebytej podróży
I malowała lat minionych zamieć
Stanął mi w oczach synek z lat
dziecięcych
I jego prośby - mamo chcę mieć kotka
Wcale nie musiał powiedzieć nic więcej
W niedługim czasie bezdomnego spotkał
Ktoś go wyrzucił choć z dobrego domu
Widać to było w jego zachowaniu
Był rozpieszczany nie wadził nikomu
Dziś jest bolesne nawet wspominanie
Mojego syna nie pytam już o to
Chcę żeby pamięć mgła czasu zasnuła
Dzień gdy nasz kotek spotkał się z
despotą
W którym jest podłość i dusza nieczuła
Roztrzaskał kotka na kamiennym murze
Wspólnego domu - parapecie okna
Wrzucił do rzeki wezbranej po burzy
Co płynie blisko i była głęboka
Przez kilka godzin ten głos jak płacz
dziecka
W obliczu śmierci i konania w bólu
Mały mój synek - świadek jego losu
W niemej rozpaczy do mnie się przytulił
Nazajutrz rano z drugiej strony rzeki
Brzeg był pokryty pianą z wybroczyny
Dziś pytam Boga - czy on jest
człowiekiem
Daleki obraz wraca piętnem winy
julka56
Komentarze (27)
podobno spotka kara każdego z nas na górze-ja jadnak w
to nie wierzę, odsiedzieć muszę tutaj jak na to
zasłużę-pięknie jak zwykle
Okrucienstwo ludzkie, spotykamy kazdego dnia. Bardzo
to smutny wiersz, ze wlasnie tacy ludzie na tym
swiecie istnieja. Bardzo dobry wiersz. Pozdrawiam.
...wiersz w ciekawym stylu napisany...choć w smutek
owiany..
leniwy nie jestem ale dobra rada jest mi potrzebna
plus
Bardzo piękny i jakże smutny wiersz tylko człowiek
może tak brutalnie postąpić ze zwierzęciem a mówimy
często o zezwierzęceniu człowieka,powinniśmy brać z
nich przykład.
poruszylaś bardzo poważny i bolesny temat, wiersz jest
wzruszający
To straszne ale niestety prawdziwe-tacy zwyrodnialcy
się zdarzają-pozdrawiam!
Straszna opowieść...brak słów.
Z dużym talentem poprowadzony wiersz.
Takich przeżyć się nie zapomina. Pozdrawiam cieplutko.
No niestety człowiekowi często i serca i rozumu
brakuje jeśli tak postępuje. Wzruszający wiersz.
Poruszający , sercem napisany z życia wzięty wiersz.
Takie okrucieństwo wobec bezbronnych zwierząt jest
niewybaczalne.Coraz więcej takich
przypadków.Znieczulica,agresja dzisiaj
królują.Dobrze,że napisałaś ten wiersz.:)
Jesteśmy już może przyzwyczajeni nawet do gorszych
okrucieństw i może by tak to nie raziło,ale sam fakt
że to całe widowisko ogląda wtenczas czy nawet i teraz
małe dziecko które wchodzi w życie i widzi je od
strony gwałtu i przemocy i obojętne dzisiaj czy
wczoraj czyn taki haniebnym pozostanie i nie tłumaczy
że to zrobił jakiś despota,czy przy zdrowych zmysłach
człowiek-wiersz smutny,ale my jeszcze kochamy żywe
istoty i zwierzęta też,a to już na razie tyle choć i
sam widziałem wiele..powodzenia
Wzruszający wiersz ,czasem okrucieństwo nie zna granic
,szkoda tylko że dziecko było tego świadkiem ,co
można więcej tu pisać choć słowa cisną się same.
Julko,bardzo ładnie ujęłaś temat. Czasami wobec
takiego zachowania wstyd mi, że ja też jestem
człowiekiem. Zwierzęta są o wiele bardziej ludzkie w
swoich zachowaniach niż niektórzy ludzie. Serdecznie
pozdrawiam.
pięknie poprowadzony wiersz frazami sprzecznymi i
prawdami choć w życiu wizje mającymi dramtyzm gdyż
wydają się fikcyjnymi:)))poz.