Koszula

wielkoludowi.....za to ,ze był

Koszula
Zapięta pod szyję
I ten sznur , uwiązany na gardle
Przyczepiony jednym końcem do palca
Serdecznego ,
A drugim do serca.

Słowa,
Błądzące bez sensu.
Nikt ich nie słuchał.
Twoja koszula tak łatwo dawała się zdjąć.
A twoje ramiona tak kusiły,
Ciepłem
A były tak daleko.

Zapamiętałam słowa,
Twoja koszulę
I mrok za Tobą zapamiętałam...
I ten węzeł na palcu , szyi, sercu....
Nim uciekłam w bezpieczny zakątek.

Pamiętałam o tej niemalże przeźroczystej bieli
Ilekroć mijałeś mnie..
I oczy niebieskie zapamiętałam.
I myślałam” kim, że jesteś, by pokusić się
Na tą biel”

Potem czernią otulony- byłeś ciepłem,
Tym samym ,co przed laty.
Bliższym, gorętszym..
Byłeś...

Teraz jesteś w błękicie
Zimnym, jak szczyty gór niedostępnych,
Czasem dzieli nas kilka atmosfer,
Czasem jesteśmy jednością,
Teraz w błękicie rozkochałam swe oczy szare...
Choć wolałam czerń , biel...może z czerwienią było by Ci do twarzy...

Chociaż, nie...
Ubierz się miły w zieleń
I jeszcze raz zawróć mi w głowie
Bez sensu....


2003.09.27

autor

Katarzyna Dębska

Napisany: 2003-09-27 Dodano: 2004-06-10 08:51:54

Ten wiersz przeczytano 717 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie