KRAWĘDŹ ŻYCIA

Bezwzględna ciemność
Nicość i cisza
Cisza nadziei kroczącej wprzód

Siedzisz, bo tak Ci kazano
Siedzisz
Ale, po co?
Powiedz, po co?
Patrz! Siadają inni jak i Ty
Siedzą tak samo bezczynnie
Patrzą przed siebie wciąż tak samo

Co to?
Jeden powstaje, przerywa bezruch
Ich wyciągnięte dłonie powstrzymują go
Wśród nich dłoń Twoja

Umyka czas a z nim pamięć o tym, co było
Pamięć o minionej chwili

Przeszłość, która kiedyś otaczała Twoje jestestwo
staje się zjawą teraźniejszości
A teraźniejszość ułudą niemocy

Twoje mięśnie milczą jak Twoje ciało
Potrafisz myśleć już tylko kategorią egzystencji koniecznej
do istnienia na krawędzi życia

Raducz 1975

autor

toratow

Dodano: 2005-05-16 15:39:41

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie