U kresu dnia, na skraju nocy

U kresu dnia słońca promienie
za horyzontem wzburzonych uczuć.
Na skraju dnia zachód wspomnień
dzieli niebo i ziemię na pół.

U kresu dnia pastelowy świat
inspiracją serc i niedopowiedzeń.
U kresu dnia w lustrzanej tafli
zatopione troski i oczekiwań fale.

U kresu dnia podniebne pejzaże
rozświetlają myśli i kładą im cień.
Na skraju dnia Słońce i Ziemia
wirują w tańcu na granicy światów.

U kresu dnia biała suknia z mgły
scala ze sobą zbłąkane chmury.
Na skraju dnia na tarczy zegara
miejsce na sen wydeptuje zmrok.

U kresu dnia, na skraju nocy
zaczyna bić zaćmione serce nieba,
u kresu dnia, na skraju nocy
budzę się z nadzieją na kolejny wschód.

I tylko jedna myśl
pośród kresów dni i skrajów nocy:
oby wschodów nowych przeżyć
było więcej niż zachodów zdarzeń.

autor

*waterfall*

Dodano: 2012-07-15 10:48:47

Ten wiersz przeczytano 1060 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie