Król lata
Czy królem lata zostanę serce dumne ty
moje
bez swej królowej to chyba jednak
niemożlwe
kocham teraz tak jakbym kochał za dwoje
to co proste skromne i tak wyraźnie
prawdziwe
czy królowa moja przybędzie nagle z
ratunkiem
czy może spadnę w przepaść i czarne to
dno
walczę ze sobą z własnym do siebie
szacunkiem
wciąż się zastanawiam skąd czasem we mne
zło
proste prawdy z głosów serc wciąż
powtarzam
czasem sam sobie przecząc głośno w ciągu
dnia
czasem sam siebie ze sobą znienacka
zdradzam
tak bardzo chciałbym być czysty jak ta
goryczy łza
co niekiedy o świcie po policzku cicho tak
spływa
przeźroczysta pełna do granic bólu i
błogiej pokory
cudna skromna szczera z serca i taka
prawdziwa
świadcząca o tym jak kiedyś byłem na duszy
chory
teraz nowy trochę lepszy ja w tym samym
świecie
choć czasem wracam nieświadomie ten zły
przeszły
ślad jakiś chcę zostawić jak kiedyś
niewinne dziecię
co zbawić nas przyszło by grzechy świata
odeszły
jaro 37
Komentarze (24)
Rozrachunek z własnym życiem i nadzieją na spełnienie.
Skłania do zastanowienia nad własną przeszłością i
przyszłym życiem.
Jarku, jestem pod wrażeniem, pozdrawiam cieplutko :)
ciekawe, bardzo ludzkie refleksje
Życzę Tobie Jarku, żebyś został tym Królem lata! bo to
frajda, a wiersz super! Pozdrawiam cieplutko:)
Wiersz z refleksją,pozdrawiam
Koniecznie musisz odnaleźć
"Królową lata".Jak zawsze
pięknie o miłości.
Bardzo mi się podoba.
Pozdrawiam.
Jaro - królujesz potęgą słowem
b.dobry wiersz pełen refleksji i życiowych mądrości
Bardzo dobry, pełen nadziei - jak zwykle natchniony
cudną miłością... Pozdrawiam Cię serdecznie ;D
samotność i refleksja
podoba się
Ten król lata, jak król życia, mógłby nim się stać,
ale w samotności to i tak nie cieszy. Pozdrawiam :)
Spokój z pokorą ratują zranienia. Dwukrotnie
czytałam,bo jest na czym zastanowić się. Pozdrawiam !
ciekawy ...z głęboką refleksją
pozdrawiam;-)))
refleksja na życie
ładnie
Ułomne są myśli, dusza bywa chora,
lecz do równowagi przywraca pokora!
Pozdrawiam!
Witam. Proste prawdy pięknie ubrane. Pozdrawiam