Królewna i jej Paź

Gdy budowałeś dom zasadziłeś drzewa dwa,
nazwałeś je Paziem i Królewną,
lecz nie pozwalałeś im rosnąć!
Rzeźbiłeś z nich coś, nie wiedząc co tworzysz,
kroiłeś im korę nawet, gdy żywice gęste ciekły!

Miałeś dbać o zasadzone drzewa !
Paź i królewna rozwijały przecież pąki,
zadawałeś stale rany, nie rozumiałeś co czynisz?

Zbudowałeś dom, a niszczyłeś drzewa żyjące,
nie dbałeś by miały możność rozwoju.
Ciosy za ciosami zadawałeś dłutem swym,
Paź nie wytrzymał i rozsypał się na wióry,
nie dbał o siebie, ratował Królewnę!

Miałeś dbać o zasadzone drzewa !
A tyś obcinał konary i kwitnące pąki,
Paź kochał królewnę, pragnął jej wolności.

Królewna wybiła się w niebo, mając u stóp ziemię,
tworzyła i rosła pięknie mając dwa serca.
Ból połączył ją Paziem w tej przestrzeni,
jej biel pojednała się z jego czernią,
posiada miłość po kres i radość do łez.

Miałeś dbać o zasadzone drzewa, tyś obcinał im każdą gałązkę,
Paź kochał królewnę, nauczył ją wiary w życie,
jak mogłeś go zabić?!

Paź dawał sił każdego dnia, by nie czuła żalu i bólu,
by miłości blask w niej stale trwał.
Pogrążona w smutku wierzy, że nikt już nie zrani jej Pazia
Który rozsypał się na wióry ofiarując Królewnie życie!

napisano 1994 r.

autor

JoaśkaB

Napisany: 2014-07-08 Dodano: 2014-07-08 18:51:14

Ten wiersz przeczytano 802 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie