KROPLA SMUTKU

Melancholijny smutek mnie dopadł ...
Na dworze poszarzało , pobladło , posmutniało ,
słońce ukryło się gdzieś pod poduszką chmur ,
przykryło się kołdrą mglistą i szlocha.
Łzy wielkie , ogromne jak szlachetne diamenty
spływają po taflach szkła jak po policzkach.
Tworzą obraz smutku , żalu i tęsknoty , wytyczają drogę,
drogę ku nowego jutra , mokry szlak ,który po wyschnięciu
obrazuje nadzieję i radość na przyszłość.
Czekam więc na kolejny dzień ,wtulony w myślach oczekuję ...
Jutro słońce się obudzi i wyśle mi promyk radości

autor

sennocy

Dodano: 2007-02-19 09:00:31

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie