Krzyk

Wieczór...
Wracasz późno do domu,
A ona już tam jest..
I czeka...
I znów to samo -
Siadasz naprzeciw niej,
A ona mowi...
Słowa tak pięknie brzmią w jej ustach...
Słuchasz jej z rozkoszą...
Nagle jej czuły głos się zmienia,
A Twoja rozkosz mija...
Jej głosik powoli zmienia się w krzyk
I wrzask...
Jest coraz bardziej wzburzona...
Zaczynasz się jej bać...
I już zapominasz, że jesteś tym szesnastoletnim "mężczyzną",
Tym, który jeszcze piętnaście minut wcześniej pił piwo z kolegami w barze,
Tym który grał w bilard z przyjaciółmi,
Tym, który całował swoją dziewczynę na pożegnanie,
Tym, który spóźnił się do domu...
Teraz wiesz, że jesteś tylko głupim szesnastoletim chłopakiem,
Tym, na którego matka czekała w domu trzy godziny,
Tym, na którego matka krzyczy o pierwszej nad ranem...

autor

madzia729

Napisany: 2007-07-24 Dodano: 2007-07-27 11:31:19

Ten wiersz przeczytano 497 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie