Krzyk duszy

Nikt już nie słucha...
Ból gaszę w swym sercu a on odradza się na nowo.

Chcę wyleczyć...
Swoje sumienie i Twoje serce.

Chcę wzniecić żar...
Ale nie cierpień naszych - te ugasić na zawsze... lecz gorącej miłości,
która gdzieś się w życia zwykłości zagubiła.

Krzyczę...
Choć usta moje nie wydają dźwięku...
Ten krzyk to prośba do Boga.

Czy słyszysz mnie!?

On już nie słucha...

Nikt już nie słucha...

autor

Edytka77

Dodano: 2007-02-11 17:01:29

Ten wiersz przeczytano 633 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie