KSIĘGA WSZELKICH SMUTKÓW
Niebo jest głębią ,niebo jest mrokiem ,
Światło gwiazd tylko zimnym obłokiem .
Gdy patrzę w górę lękam się nieraz,
Że wszystko co jest ,to tu i teraz
Ów świat samotny,ziemia zmęczona
I gwiazdy martwe i dal niezmierzona
Nie widzę powodu by z losem się zmagać
By śmiać się radośnie ,czy gorzko płakać
,
By spać czy też czuwać wciąż na nowo
Obietnicę spełniać i dawać słowo.
Więc nocą kieruję oczy złaknione na niebo
czyste lecz nieprzeniknione
Ten zimny jak kamień ,łuk ponad nami
Czy jesteś tam Boże ?
Czyśmy tu sami ?.
Komentarze (4)
Autorem wiersza jest Dean Ray Koontz! NIE Aquilera
dziękuję za sugestię :)Pozdrawiam cieplutko :) :) :)
Niebo jest głębią czasem obłokiem
światło gwiazd wciąż wygrywa z mrokiem.
Tak bym zmieniła początek, bo zdanie, ze światło
gwiazd jest obłokiem, nie ma sensu.
...nocą kieruję oczy zmęczone
na ciemne niebo, nieprzeniknione
Zimny jak kamień, łuk ponad nami... Oczywiście to
tylko propozycja, bo wiersz warto dopracować.
Pozdrawiam autorkę:)
Dziękuje za miły koment :) Pozdrawiam :)