Kto wymalował?
Kto wymalował tak delikatnie
te smugi nieba i blask na wodzie ?
Kto tak kołysze na nurtach czasu,
budzone słońcem co rano łodzie ?
Wiem, to dokładnie, kto za tym stoi
i dyryguje lotem motyla,
przechyla szalę świtu i zmierzchu,
i nam kolana każe uginać.
Obmywam ciepłem twarz, serce, duszę,
zapachów lata szukam koniecznie,
bo chcę, by dotknął mnie swoim wdziękiem
dzień, co potrafi miłym westchnieniem
zbudować całą gamę kolorów,
mosty przerzucić nad rzeką smutków,
pobiec przez chwile z pieśnią na ustach,
tak by ból żaden nie mógł mnie ukłuć.
Komentarze (16)
następny taki śliczny :) Pozdrawiam.
I bardzo ważne, "bo chcę, by dotknął mnie swoim
wdziękiem
dzień, co potrafi miłym westchnieniem".
W przedostatnim wersie literówka, pięknie napisane,
pozdrawiam ciepło:)
Marylko kochana - piękny, delikatny wiersz a na
pytania - tylko wiadoma odpowiedź. Pozdrowionka ślę:))
Wiersz a w nim tyle dobroci i oczekiwania aż mi się
ciepło na serduchu zrobiło :)
Bardzo fajnie! Szukać wciąż tego właściwego sposobu na
życie, to zajęcie do końca tego życia! Pozdrawiam!
Piękny opis przyrody i stanu ducha.
Wiersz lekki i rytmiczny.
Jego forma bardzo dobra.
witaj,radosne słowa b.ładnie opisują piękno wokół
nas,miło i łatwo się czyta.
Marylko, jak zwykle u Ciebie, zawsze można popłynąć na
falach wersów, jak na spokojnej wodzie.
Pozdrawiam serdecznie
Marylo, piękny wiersz motywujący do radosnego
korzystania z chwili :-)
Pięknie napisany wiersz-brawo.
Piękny,radosny,rytmiczny,jednym słowem-śliczny!
Witaj..ładny,pozdrawiam+++
Piękny wiersz:)
A ja myślę,że Twoja dusza pięknie maluje.Pozdrawiam
miło:)