który odchodzi

tamten kwiecień przed laty
otworzył się jak kamień
skrywający dźwięk harfy

przez całuny i pryzmy mgły
suche dywany wrzosowisk
opadał pudrem na policzki

a ja chciałem pani podarować róże
w mieście które się rozpada
na oczach ludzi krążących z odpryskiem uśmiechu

ale wszystko było jak na starej fotografii
niewyraźne niepewne
tylko

białe pończochy na krześle
nasza bliskość
i odblask zorzy na firankach

nadzieja że znów przyjdzie kwiecień
zakołyszą się bazie
w tym samym pokoju


06/01/08

autor

Amadeusz

Napisany: 2008-01-06 Dodano: 2008-01-06 13:29:19

Ten wiersz przeczytano 421 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie