Kurtyzana

. KURTYZANA

Była raz sobie piękna niewiasta,
swym wdziękiem uwodzić potrafiła.
Nie jeden kochanek przy niej dorastał.
a wieku balzakowskiego była.

Kusiła wszystkich swoim urokiem,
kształtów Rubensa się nie wstydziła.
Każdy ciekawy chciał zerknąć okiem,
czego natura jej nie skąpiła .

I by wyliczać można frazesy ,
może przechwałki grupy gawiedzi.
Lecz jedno pewne nieraz ekscesy ,
zazdrosnych żon jej kroki śledzi.

A na zapłotkach tworzą historię ,
czego to ona dziś nie zrobiła.
Ilu dziś mężów przez jej alkowę,
czasem niechcący dzisiaj zwabiła.

Albo przy lesie na jego krańcu,
gdzie towarzystwo nieraz bywało.
Ilu chojraków w godowym tańcu,
bez garderoby nieraz zostało.

Przemija czas mijają lata,
fortuna urody też się skończyła.
Co pozostało żal smutek strata,
tych pięknych dni które przeżyła .

Ilu kochanków też ją wspomina ,
ile rozkoszy dać potrafiła.
Ale na starość pogarda kpina,
i brak szacunku który przeżyła.

Bo życie nieraz złudzeniem gore,
a świat jest dziś tak obłąkany.
I łatę przyszyć każdemu można,
choć niepodobny do kurtyzany.......

autor

Prymus

Dodano: 2010-07-02 09:17:28

Ten wiersz przeczytano 742 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie