Labirynt

Nie wiem kim jestem
Nie wiem co robie
Zgubiłem się!
Błądzę…
Po ciemnej duszy dolinie
W labiryncie uczuć
Gdzie teraz jestem, w jakim pokoju?
Widzę te ściany, ograniczenia
Zawsze tu stały…
Są nie do zniszczenia
Przechodzę biegnąc, w niebo wołając
„wypuść mnie z klatki, pozwól oddychać!”
Lecz czy ktoś to widzi?
Czy gdzieś to słychać?
Czasem z rana wiatr ciepły zawieje
Obróci mną, zamiesza, poderwie a potem…
W labiryntu ścianach hucząc śmieje
Że w locie Feniks o ścianę uderzył
Runął na zimną posadzkę…
niestety przeżył…

autor

Blazkovitz

Napisany: 2007-07-22 Dodano: 2007-07-22 18:08:41

Ten wiersz przeczytano 430 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie