Łąka

Przyjdzie pora,nie wiadomo kiedy,
trzeba będzie odejść z tego świata,
bez histerii, nic to nie pomoże,
nawet jeśli nie potrafisz latać.

Czy na łąki bezkresne popłyniesz,
gdzie woń kwiatów cię wkrótce odurzy,
w oceanie zanurzysz się czystym,
by odpocząć po ciężkiej podróży.

Sprawa pewna, bardzo tajemnicza,
warto czasem pomyśleć bez lęku,
życie życiem, ale co jest potem,
raj zaiste, czy poddadzą mękom.

Wyobraźnia podsuwa obrazy,
mam nadzieję będzie nas tam więcej,
solidarni,przyjaźni,bezgrzeszni,
trzymający się ciepło za ręce.


Druga wersja
kiedyś kiedyś tam po drugiej stronie,
kiedy będzie jakby całkiem po mnie...

Pójdę sobie po zielonej łące,
opowiadać sekrety biedronce.
Będę gonić się z konikiem polnym,
wiecznie młodym i jakże swawolnym.

Zamiast w lustrze przeglądnę się w rosie
i znów będę mieć te kilka wiosen.
Będę lekka, jak muślin w sukience
i szczęśliwa,że nie chcę nic więcej.

Wyobraźnia podsuwa obrazy,
zobaczymy, będziemy tam razem.
Wyliczanka, bez sensu właściwie,
lecz obawy są bardzo prawdziwe.

autor

fryzjerka

Napisany: 2007-07-15 Dodano: 2007-07-15 00:05:06

Ten wiersz przeczytano 842 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie