T...

Dzieci w maskach, umierające
z tęsknoty do raju.
A serce gna za codziennością.
Stać oko w oko z dziką
samotnością.
Podać dłoń i przegonić strach.
Cięgle idąc wprost na ciężkie
mury samotności. Nie czekać.
Patrzeć w oczy. Głęboko
mrocznej nadziei i marsz.
Stop!
Stworzone serce by działać,
by czekać stworzone serce na nadjeżdżający pociąg.
z ciemności biały pociąg.
Zostawić życie　daleko za sobą.
i słuchać tylko dźwięku
radości.
Odejść zanim odejdzie ktoś.
Lub coś.
Łzy może.
Nieskończenie wiele miast.
1000 miast. Innych z inności.
Stracić moc, do domu zgubić
most. Zyskać blask tych ciemnych oczu,
które zostaną. W dzikości ran.
Trzymać za rękę szczęście.
za drugą Anioła. Anioła
wyjścia z samotności.
Dzieci bez twarzy krzyczą,
myśleć tylko o jednym. Jednym:
"Zostawić na dachu inności
Samotne skrzypce strachu".

Dla mojej Przyjaciółki. Bo żyć a tęsknić. Gdzie tylko czas ma znaczenie. Bo kochać nawet, gdy nie ma, więc...

autor

ktośka.

Napisany: 2008-12-05 Dodano: 2009-03-04 13:54:11

Ten wiersz przeczytano 778 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie