Las myśli

Idę wyciszona przez las
Nikogo nie ma – pustka ogarnia mnie.
Naokoło drzewa zeschnięte
Nie czują już nic.

A ja spoglądam ukradkiem w niebo
Zachmurzone – słońce już zaszło
Ta atmosfera udziela się memu sercu
Powoli zamienia się w lód.

Przypatruję się ptakom
Co tak wspaniale śpiewają
Ich głos upaja moją duszę.
Niczego mi tu nie brakuje.

Ale jednak nie potrafię za pomnieć
O tym że znów muszę wrócić
Do życia w barwach czarno-białych
Gdzie zło zwycięża nad dobrem

Gdzie ludzie mordują
Uśmiech rzadko już gości na twarzach
Tylko pieniądze się liczą
A dom i rodzina - idą w zapomnienie.

autor

marruh

Dodano: 2007-09-22 18:44:14

Ten wiersz przeczytano 612 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie