liczę w drzewach czas

myślałam że puściłeś moje ręce na chwilę
bo nie tak miało być
na zegarze jeszcze tyle czasu

gubiłam się w sosnach
gdy próbowałam cię dogonić
gniotłam w pięściach twoje ślady
by ziemia nie wystygła
a czas nie kończył się ze zmierzchem
ale kierunkowskazy były już skierowane w dół

w domu do którego nie wrócisz
twoje życie oprawione w ramki jeszcze nie śpi
oczy nie gasną a moje bolą gdy w nie patrzę
zamknij je niech zaśnie zimne ciało
bo pociągi od ciebie nie jeżdżą
a te do ciebie zatrzymuję w połowie drogi
sprawdzam czy odbicie w korze drzew
jest pomarszczone na tyle by jechać tam
gdzie ogrzejesz mi dłonie

autor

aśka

Dodano: 2006-02-09 01:21:44

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie