linie

a może będę przekąską na kolejne linie; te długie
i niebieskie, zawarte w kierunkach, wprowadzają
czasami nutkę wiszącą do góry nogami, brzmi ona
jak obłęd, w zmieszanym wzroku unikam wtedy
spojrzenia na nos i policzki wytarte przez klaunów

a może jak robin naciągniesz cięciwę, przebijesz
na wylot jabłko człowieka na szczudłach - z drzewa
eukaliptusowego i wiśni przebranej za mima. on zawsze
zabierał aktorom, nie patrzy na minę i wykrzywiony uśmiech;
ich skórom wypchanych w klatkach, napełniał miski

a może to prostota życia myli względne pojęcia, i
przyciąga zależności, z cyrku do życia i z życia
do amfiteatrów

autor

Essense

Dodano: 2008-06-27 15:03:57

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie