W Lodowym Przestworzu

Tańczy... w zimnym powietrzu gryzącym
W przestrzeni nieprzyjaznej i złowrogo lśniącej
W bezmiarze iskier metaliczno - martwym
Puch delikatny, płatek śniegu wątły

Gnany szeptem wiatru nad jeziorem śniącym
Wsłuchuje się w pieśń fal ujarzmionych
Rzewnie bolesną jak miłości dotyk
O życiu zaklętym w grobowcu lodowym

Na uschniętym trawy źdźble oszronionym
Przysiadł na chwilę dryfowaniem znużony
Pomny na opowieść o życiu rozognionym
Zapragnął porzucić swą śnieżną krainę

Porwany wiatru tchnieniem przejmującym
Pędził na oślep szukając kresu drogi
Aż zatrzymał się na czyichś ustach koralowych
By kroplą przejrzystą spłynąć z nich w agonii

W tysiąc śnieżnych gwiazd co nocy się zmieniam
Gdy zmęczona nostalgią szukam Twego ciepła
Ale gdy w snów głębi mroźnej Cię znajduje
Łzą tylko spływam boś złudą i bólem

autor

Black Pearl

Napisany: 2005-12-17 Dodano: 2006-06-20 12:20:53

Ten wiersz przeczytano 400 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie