Ludzkie pejzaże

Ludzkie pejzaże

Ze strzępów słów różnych z kontekstu wyrwanych
Na ulicy w tłumie przypadkiem słyszanych
Do których dokładam gdzieś widziane twarze
Układam w swej głowie zmyślone pejzaże

Z nich swoją maluję ich życia historię
Jak barwy dobierać mam własną teorię
A kiedy zmęczeni w nocy spać się kładą
Rozplątuję ich wierność splątaną ze zdradą

Nazajutrz gdy wzejdzie słoneczko nadziei
Nieświadomi będą bo nic nie widzieli
By byli szczęśliwi zwykli ludzie prości
Wyplączę im zazdrość z pomiędzy miłości

Wady wszystkich widzę nawet w wielkim tłumie
U samego siebie - nie jaszcze nie umiem

JW.

autor

przyjacielBiB

Dodano: 2009-09-05 13:27:14

Ten wiersz przeczytano 421 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie